Ariègeois

Ariègeois
De Ariègeois komt oorspronkelijk uit de Pyreneeën, uit de hogere valleien rond Andorra. Het ras, dat ook wel Cheval de Mérens of kortweg Mérens genoemd wordt, kwam al voor in "De Bello Gallico", het boek van Julius Caesar (100-44 v. Chr.) dat de verovering van Gallië beschrijft. De Ariègeois is genoemd naar de rivier Ariège in Andorra en aan de Franse zijde van de Pyreneeën. Het ras lijkt veel op de Fell pony en de Dales pony, twee Engelse rassen.

De Ariègeois is vermoedelijk een directe afstammeling van de paarden die 30.000 jaar geleden op rotstekeningen werden afgebeeld. Het Romaanse pakpaard en de Berber zijn voorouders van de Ariègeois. De eerste leverde het formaat en de massa van het ras, de tweede voorouder het karakter, de weerstand en het uithoudingsvermogen.

Door zijn bouw is de Ariègeois op verschillende taken berekend. Hij is echter in de eerste plaats een pakpaard. Daarnaast wordt hij gebruikt voor het werk op de boerderijen in de bergen en vervangt hij de tractor op moeilijk te bereiken plaatsen. De Ariègeois kan zich, dankzij de vorm van zijn benen en hoeven, uitstekend op gladde, steile en ongelijke bodems voortbewegen. Door hun taaiheid en vaste tred waren deze pony's tevens zeer in trek bij smokkelaars tussen Frankrijk en Spanje. De Ariègeois is sterk aan zijn omgeving aangepast, zodat hij goed in staat is koude winters en guur weer te verdragen. Het ras kan echter niet goed tegen warmte. De pony kan toe met een minimale hoeveelheid voedsel dat bovendien niet altijd van goede kwaliteit hoeft te zijn.

Aan de romp van de Ariègeois valt in de eerste plaats de diepe koffer op, de lage rug tussen de schouderbladen en het achterlichaam. De rug is lang en sterk, waardoor het dier uitstekend als pakpaard gebruikt kan worden. Het dier heeft een brede borst en steile, rechte schouders. De schouderbladen staan enigszins uit elkaar. Het kruis hangt af. Het ras bereikt een hoogte die kan variëren van 1,33 tot 1,48 m. De grotere dieren komen alleen in de lager gelegen gebieden voor.

De korte hals is tamelijk recht. De manen op het hoofd zijn duidelijk dikker dan normaal, waardoor het hoofd forser lijkt dan het in werkelijkheid is. Het hoofd heeft een vlak voorhoofd en een recht profiel. De oren zijn relatief klein, maar wel sterk behaard. Gedurende de winter groeit op de kaken een baard. De staart heeft een lage inplant. De haren van staart en manen zijn vol en stevig, waardoor het dier tegen kou beschermd is. De benen zijn enigermate licht en door hun vorm aangepast aan het leven in de bergen. De hoeven zijn hard, waardoor zij niet beslagen behoeven te worden. Zij zorgen voor een zekere stap, ook op gladde, steile paden en hellingen.

De Ariègeois is zwart van kleur, hoewel het zwart in de wintermaanden een wat lichtere, roodachtige, glans kan vertonen. Een witte aftekening is een uitzondering, hoewel witte vlekken op de flanken meer voorkomen. Over het algemeen zijn de dieren van dit ras zeer handelbaar.