Azteca
De Azteca, een zeer moderne ras, is ontwikkeld in Mexico rond 1972, door de gezamenlijke inspanningen van verscheidene Mexicaanse organisaties.
De Azteca is toegenomen in populariteit.
Ze zijn bijna net zo in trek als de Native Mexican, of de Mexicaanse Criollo.
De paarden worden sinds 1972 streng en selectief gefokt via strenge regels die moeten worden toegepast.
Dit heeft geleid tot het succes van het ras.
Dit ras geëvolueerd via de kruising van Andalusische hengsten met Quarter Horse merries of vice versa.
Of door kruisingen met goedgekeurd Criollo merries en Andalusische hengsten.
Natuurlijk gebruikt men van deze drie verschillende rassen de beste paarden met goede kwaliteit, zodat het eind-product een paard is, die deze beste kwaliteiten bezit.
De meest gebruikte kruising is de kruising van een Andalusische hengst met een Quarter Horse merrie.
Latere generaties kunnen, wanneer men dat wenst ook heen en terug worden gefokt.
De nakomelingen van deze paarden moeten uiteindelijk altijd 6/8 of minder, van elk van de afzonderlijke rassen bezitten.
In 1992 is de International Azteca Horse Association opgericht, om toe te zien op het voortdurende succes en de ontwikkeling van het Azteca ras.
Tegelijkertijd werden ook de aangesloten verenigingen in Canada en Amerika gesticht. Momenteel zijn er ongeveer duizend Aztecas geregistreerd bij de International Association, dit cijfer neemt dagelijks toe.
Deze paarden zijn elegant, aantrekkelijk, zijn veelzijdige en atletisch.
Ze zijn geschikt voor elk type paardrijden, zelfs voor licht werk en de boerderij.
De Azteca heeft over het algemeen een uitstekend temperament en is bekend om zijn rustige geest.
Het ras is energiek, intelligent, en bereid te werken.
Zijn uiterlijk is aantrekkelijk, met een Spaanse vormig hoofd, kleine oren en grote alerte ogen.
Ze zijn gespierd, met een goede ingestelde hals die licht gebogen is.
Ze hebben mooie schuine schouders, een diepe brede borst, rechte rug met een gespierde achterhand.
De benen zijn sterk en stevig met goed gevormde hoeven.
Aztecas komen voor in elke kleur, en de merries zijn meer dan 14,3 handen hoog, terwijl de hengsten en ruinen meer dan 15 handen hoog zijn.
woensdag 1 april 2009
Auxois
Auxois
De Auxois is afkomstig van de originele oude Ardennais zwaar paard en een oud Bourgondisch paardenras.
Het is groter en krachtiger dan zijn voorouders maar heeft iets fijnere benen.
Het is rustig paard, een gewillige werker, met grote kracht en uithoudingsvermogen. Auxois zijn altijd red roan van kleur.
Ze zijn tussen de 15,1 en 16 hand hoog
De Auxios is ontstaan in Frankrijk.
Ze worden voornamelijk gefokt in de stoeterij Cluny.
Het gebied waar de stoeterij staat is heuvelachtig en vruchtbaar.
De Auxois is afkomstig van de originele oude Ardennais zwaar paard en een oud Bourgondisch paardenras.
Het is groter en krachtiger dan zijn voorouders maar heeft iets fijnere benen.
Het is rustig paard, een gewillige werker, met grote kracht en uithoudingsvermogen. Auxois zijn altijd red roan van kleur.
Ze zijn tussen de 15,1 en 16 hand hoog
De Auxios is ontstaan in Frankrijk.
Ze worden voornamelijk gefokt in de stoeterij Cluny.
Het gebied waar de stoeterij staat is heuvelachtig en vruchtbaar.
Oostenrijkse Warmbloed
Oostenrijkse Warmbloed
De Oostenrijkse Warmbloed werd ontwikkeld in Oostenrijk, vandaar de naam van het ras.
Er is niet veel bekend is over het ras, maar het heeft een stamboek.
Het ras is ontstaan uit een kruising van de Trakehner, Hanoverian en Oldenburg.
Ze kunnen zwart, bruin, donker kastanje, kastanje, en grijs zijn.
Ze worden voornamelijk gebruikt als sport of hobby paarden en staan bekend om hun trekkracht, dat ze gemakkelijk te hanteren zijn, om hun snelheid en het aanpassingsvermogen in de dressuur, springen en in de militairy.
Er zijn nu nog zo'n achthonderd van deze paarden in de wereld.
De Oostenrijkse Warmbloed werd ontwikkeld in Oostenrijk, vandaar de naam van het ras.
Er is niet veel bekend is over het ras, maar het heeft een stamboek.
Het ras is ontstaan uit een kruising van de Trakehner, Hanoverian en Oldenburg.
Ze kunnen zwart, bruin, donker kastanje, kastanje, en grijs zijn.
Ze worden voornamelijk gebruikt als sport of hobby paarden en staan bekend om hun trekkracht, dat ze gemakkelijk te hanteren zijn, om hun snelheid en het aanpassingsvermogen in de dressuur, springen en in de militairy.
Er zijn nu nog zo'n achthonderd van deze paarden in de wereld.
Arenberg-Nordkirchen
Arenberg-Nordkirchen -
De Arenberg-Nordkirchen is een ras ontwikkeld in Duitsland.
Ze kunnen zwart, kastanje, bruin, of grijs zijn en worden gebruikt voor de sport of als hobby paarden.
Dit ras wordt bedreigd, er zijn er nog maar 13 over de gehele wereld.
De Arenberg-Nordkirchen is een ras ontwikkeld in Duitsland.
Ze kunnen zwart, kastanje, bruin, of grijs zijn en worden gebruikt voor de sport of als hobby paarden.
Dit ras wordt bedreigd, er zijn er nog maar 13 over de gehele wereld.
dinsdag 31 maart 2009
AraAppaloosa
AraAppaloosa
De belangrijkste register van het ras werd opgericht in een poging om de Appaloosa te beschermen en ontwikkelen.
Omdat van dit ras te kunnen vergelijken met de Appaloosa's van oude afkomst, ging het register de Appaloosa kruisen met pure Arabieren.
De AraAppaloosa van vandaag de dag wordt een nieuwe basis voor het behoud van het Appaloosa ras, namelijk de Appaloosa die werden gehouden door Amerikaanse Indianen stammen.
De AraAppaloosa is een combinatie van twee rassen, de Appaloosa en de Arabier.
Ze bezitten veel van de kenmerken van deze twee paardenrassen.
Opgemerkt moet worden dat deze twee rassen afzonderlijk beschikken over veel van de
zelfde kenmerken, zoals hardvochtigheid, zeker op de hoeven op ruwe ondergrond en dus is het logisch dat deze twee rassen werden gekruist.
De AraAppaloosa is meestal lichter in gewicht en meer atletisch dan de Appaloosa.
De kleur van de AraAppaloosa is een combinatie van de Appaloosa en Arabisch.
Dit paard is te vinden in grote of kleine maten, afhankelijk van zijn achtergrond.
De AraAppaloosa is vooral bekend door zijn vacht, net als de Appaloosa kent het ras vele kleur patronen.
Het paard is tussen de 14 en 15 handen hoog.
Ze niet alleen hebben het hoofd van de Arabier, maar ook het uithoudingsvermogen en elegantie.
De AraAppaloosa Stichting Breeder's International is in sommige opzichten, een zijtak van de Appaloosa Horse Club welke is opgericht in 1938.
De AAFBI werd gevormd voor de fokkers en belanghebbende voor hun kruisingen van de Appaloosa met Arabisch bloed.
Beide rassen tonen oude voorouders vanuit in Klein-Azië.
Als we de AAFBI geloven dan zou de Araappaloosa het "echte" Appaloosa paard zijn,
welke leefden bij de Nez Perce Indiase stam in de vroege 18de eeuw
Er wordt beweert dat het gevlekte paard het oudste paard "type" is, wat gevonden is in de wereld.
Er wordt gezegd dat de AraAppaloosa gelijk zou zijn als dat oudste paard.
Het stamboek van de AraAppaloosa is opgericht om de ontwikkeling van dit verfijnde paard bij te houden.
Net als de Pintabian, is de AraAppaloosa een paard van hoge kwaliteit, Appaloosa dat wordt doorkruist met een Arabier.
Fokkers willen dat de AraAppaloosa beschouwt wordt als een volwaardig ras.
De belangrijkste register van het ras werd opgericht in een poging om de Appaloosa te beschermen en ontwikkelen.
Omdat van dit ras te kunnen vergelijken met de Appaloosa's van oude afkomst, ging het register de Appaloosa kruisen met pure Arabieren.
De AraAppaloosa van vandaag de dag wordt een nieuwe basis voor het behoud van het Appaloosa ras, namelijk de Appaloosa die werden gehouden door Amerikaanse Indianen stammen.
De AraAppaloosa is een combinatie van twee rassen, de Appaloosa en de Arabier.
Ze bezitten veel van de kenmerken van deze twee paardenrassen.
Opgemerkt moet worden dat deze twee rassen afzonderlijk beschikken over veel van de
zelfde kenmerken, zoals hardvochtigheid, zeker op de hoeven op ruwe ondergrond en dus is het logisch dat deze twee rassen werden gekruist.
De AraAppaloosa is meestal lichter in gewicht en meer atletisch dan de Appaloosa.
De kleur van de AraAppaloosa is een combinatie van de Appaloosa en Arabisch.
Dit paard is te vinden in grote of kleine maten, afhankelijk van zijn achtergrond.
De AraAppaloosa is vooral bekend door zijn vacht, net als de Appaloosa kent het ras vele kleur patronen.
Het paard is tussen de 14 en 15 handen hoog.
Ze niet alleen hebben het hoofd van de Arabier, maar ook het uithoudingsvermogen en elegantie.
De AraAppaloosa Stichting Breeder's International is in sommige opzichten, een zijtak van de Appaloosa Horse Club welke is opgericht in 1938.
De AAFBI werd gevormd voor de fokkers en belanghebbende voor hun kruisingen van de Appaloosa met Arabisch bloed.
Beide rassen tonen oude voorouders vanuit in Klein-Azië.
Als we de AAFBI geloven dan zou de Araappaloosa het "echte" Appaloosa paard zijn,
welke leefden bij de Nez Perce Indiase stam in de vroege 18de eeuw
Er wordt beweert dat het gevlekte paard het oudste paard "type" is, wat gevonden is in de wereld.
Er wordt gezegd dat de AraAppaloosa gelijk zou zijn als dat oudste paard.
Het stamboek van de AraAppaloosa is opgericht om de ontwikkeling van dit verfijnde paard bij te houden.
Net als de Pintabian, is de AraAppaloosa een paard van hoge kwaliteit, Appaloosa dat wordt doorkruist met een Arabier.
Fokkers willen dat de AraAppaloosa beschouwt wordt als een volwaardig ras.
Appalachian Singlefoot Horse
Appalachian Singlefoot Horse
De Appalachian Singlefoot paardenras Association, Inc (ASHBA) werd opgericht in 1981 om het bijna uitgestorven diagonale gangenpaard te behoeden.
Dr. JG Betts, een zeer gerespecteerde dierenarts, stichtte de Vereniging samen met 23 andere paarden liefhebbers in de Appalachian Mountains van West-Noord-Carolina op. Goede gangenpaarden werden uit verschillende bronnen 'aangesproken' voor deze productie van de stichting.
Extreem hoge normen aan de bouw en temperament werden vereist.
Dit omdat de het genetisch materiaal in overeenstemming moest zijn met de ras-standaard van de diagonale gaited singlefooting paarden.
De gang moet voort komen uit een natuurlijke beweging, hiervoor worden geen kunstmatige opleiding, apparaten of procedures toegestaan en dit is ook niet nodig.
De Constituties en Statuten van de Vereniging dringen op een humane behandeling van de paarden aan en de training van het paard wordt door goedheid, herhaling, en volharding gegeven.
Door de jaren heen zijn er verschillende verenigingen opgericht voor paardenrassen met een laterale gang, maar er is maar weinig tijd gestoken in de paarden met een zeldzame broken-trot (gebroken draf) of diagonal gait (diagonaal lopen).
De diagonal gait "diagonale gang", wordt gedefinieerd als een broken trot "gebroken draf."
Er is geen kant naar kant zwaaien als in de laterale gang en er geen op-en neergaande beweging als in de draf.
De hoeven blijven dicht bij de grond er is geen overdreven been opstand en ook geen passieve of actieve schommel.
When the rider is seated correctly at the horse’s center of gravity, there is no energy-expended lifting the rider’s weight up and down. Wanneer de ruiter precies zit op het midden van het paard, dus op het middelpunt van de zwaartekracht, verbruikt de ruiter geen energie en het gewicht van de ruiter gaat niet op en neer. De paarden lopen in 1 lijn en in hun eigen sporen en het laat 2 hoefafdrukken achter in het zand.
De gang moet niet worden verward met de zijdelingse singlefoot (broken-tempo of intensivering tempo), zoals we zien bij de laterale rassen.
De Appalachian Singlefoot paardenras Association, Inc (ASHBA) werd opgericht in 1981 om het bijna uitgestorven diagonale gangenpaard te behoeden.
Dr. JG Betts, een zeer gerespecteerde dierenarts, stichtte de Vereniging samen met 23 andere paarden liefhebbers in de Appalachian Mountains van West-Noord-Carolina op. Goede gangenpaarden werden uit verschillende bronnen 'aangesproken' voor deze productie van de stichting.
Extreem hoge normen aan de bouw en temperament werden vereist.
Dit omdat de het genetisch materiaal in overeenstemming moest zijn met de ras-standaard van de diagonale gaited singlefooting paarden.
De gang moet voort komen uit een natuurlijke beweging, hiervoor worden geen kunstmatige opleiding, apparaten of procedures toegestaan en dit is ook niet nodig.
De Constituties en Statuten van de Vereniging dringen op een humane behandeling van de paarden aan en de training van het paard wordt door goedheid, herhaling, en volharding gegeven.
Door de jaren heen zijn er verschillende verenigingen opgericht voor paardenrassen met een laterale gang, maar er is maar weinig tijd gestoken in de paarden met een zeldzame broken-trot (gebroken draf) of diagonal gait (diagonaal lopen).
De diagonal gait "diagonale gang", wordt gedefinieerd als een broken trot "gebroken draf."
Er is geen kant naar kant zwaaien als in de laterale gang en er geen op-en neergaande beweging als in de draf.
De hoeven blijven dicht bij de grond er is geen overdreven been opstand en ook geen passieve of actieve schommel.
When the rider is seated correctly at the horse’s center of gravity, there is no energy-expended lifting the rider’s weight up and down. Wanneer de ruiter precies zit op het midden van het paard, dus op het middelpunt van de zwaartekracht, verbruikt de ruiter geen energie en het gewicht van de ruiter gaat niet op en neer. De paarden lopen in 1 lijn en in hun eigen sporen en het laat 2 hoefafdrukken achter in het zand.
De gang moet niet worden verward met de zijdelingse singlefoot (broken-tempo of intensivering tempo), zoals we zien bij de laterale rassen.
Anglo-Kabarda
Anglo-Kabarda
Het Anglo-Kabarda ras werd in de noordelijke regio's van de Kaukasus in Rusland, door kruisingen van Kabarda merries met Thoroughbred hengsten
Deze kruisingen werden gedaan in de Malokarachaevski en Malkin stoeterijen.
De bruine hengsten Lestorik (1939), Lukki (1939) en de donker bruine hengst Lok-Sen (1923) zijn van bijzonder belang in de ontwikkeling van het ras.
Nu bestaat de Anglo kabarda voor 25 tot 75 procent uit Thoroughbred (Volbloed)
Anglo-Kabarda paarden zijn zeer geschikt voor het klimaat van de Kaukasus.
Het hele jaar door grazen ze op het bloeiende grasland en daardoor zijn ze in staat om te overleven
Ze moeten vaak over moeilijke berg terrein gaan en dat doen ze vakkundig.
Tegelijkertijd zijn ze veel groter en sneller dan de raszuivere Kabarda.
Hun bevleesdheid is meer zoals die van de Thoroughbred.
De Anglo-Kabarda paarden nemen deel aan nationale en Olympische evenementen en worden gebruikt als zadelpaard op de boerderijen van de noordelijke Kaukasus.
Het Anglo-Kabarda ras werd in de noordelijke regio's van de Kaukasus in Rusland, door kruisingen van Kabarda merries met Thoroughbred hengsten
Deze kruisingen werden gedaan in de Malokarachaevski en Malkin stoeterijen.
De bruine hengsten Lestorik (1939), Lukki (1939) en de donker bruine hengst Lok-Sen (1923) zijn van bijzonder belang in de ontwikkeling van het ras.
Nu bestaat de Anglo kabarda voor 25 tot 75 procent uit Thoroughbred (Volbloed)
Anglo-Kabarda paarden zijn zeer geschikt voor het klimaat van de Kaukasus.
Het hele jaar door grazen ze op het bloeiende grasland en daardoor zijn ze in staat om te overleven
Ze moeten vaak over moeilijke berg terrein gaan en dat doen ze vakkundig.
Tegelijkertijd zijn ze veel groter en sneller dan de raszuivere Kabarda.
Hun bevleesdheid is meer zoals die van de Thoroughbred.
De Anglo-Kabarda paarden nemen deel aan nationale en Olympische evenementen en worden gebruikt als zadelpaard op de boerderijen van de noordelijke Kaukasus.
Abonneren op:
Posts (Atom)
