Engelse Volbloed

Engelse Volbloed
Algemene info:
De Engelse volbloed komt, zoals de naam al zegt, uit Engeland. Hun schofthoogte is 1.70M of lager. Ze zijn er in alle kleuren en met alle aftekeningen. Ze worden gebruikt voor paardenrennen, ze zijn ongeschikt voor de dressuur door hun temperament. Engelse volbloeds zijn ontzettend snel. Vaak kunnen Engelse volbloeden ook springen.



Afstamming:
De Arabier bracht snelheid en gezondheid gezondheid
Het Spaanse Paard droeg bij aan de fokmerries en de hengsten
De Galloway vormde een belangrijk deel van de merries en hengsten waaruit de Engelse Volbloed ontstond
Man 'O War is een bekende Engelse Volbloed hengst. Hier wat meer info:

Man o' War is een van de beroemdste renpaarden ooit, misschien wel de snelste.
Waarschijnlijk ken je hem alleen van verhalen, dit is namelijk al een tijdje geleden.
Het verhaal van de snelste Grote Rode hengst aller tijden - Man o' War.

Naam paard: Man o' War
Geboren: 29 maart 1917
Gestorven: 1 november 1974
Kleur: vos
Aftekeningen: kol op het voorhoofd
Nakomelingen: 381, waarvan er 289 startte en 217 wonnen
Records: 20 van de 21 racen gewonnen
Snelste tijd: 400 meter in 20.4 seconden



Op 29 maart 1917 werd Man O' War geboren. Zijn moeder was de merrie Mahubah. Man O' War werd geboren op een stoeterij in Kentucky (USA). Hij was een langbenige, voskleurige hengst. De vader heette Fair Play, en was een nakomeling van Goldophin Arabian, een van de drie stamvaders van de Engelse Volbloed. Het veulen werd geboren in de beroemde gebieden van het blauwe gras, waar veel beroemde renpaarden zijn opgegroeid. Het veulentje kreeg de naam Man o' War. Niemand wist dat dit zo'n beroemt paard zou worden.

Toen de Eerste Wereldoorlog begon moest de eigenaar van Man o' War moest alle veulens verkopen. Man o' War was geen schoonheid met zijn te lange en knokige benen. Maar zijn eigenaar vond hem erg lief. In Augustus werd Man o' War op de jaarlijkse veiling in Saratoga voor 5000 dollar geveild, samen met een ander veulen uit de stal, Gun Muzzle. Niemand wilde hem kopen.

Toch werd hij gekocht, door een rijke textielfabrikant uit Philadelphia, Samuel Riddle. Hij kocht ook Gun Muzzle, en ze werden naar een boerderij in Maryland gebracht.
De trainer van Samuel Riddle, Feustel, begon diezelfde middag nog met het inrijden van Man o' War. Man o' War gooide hem eraf het was wel de eerste en laatste keer in zijn leven dat hij iemand uit het zadel gooide.
Het lelijke veulen bleek een geweldig racer te zijn. Hij was gek op rennen en nauwelijks te stoppen. Hij wilde alleen maar rennen, sneller dan elk ander paard. Opeens begon iedereen Ma O' War aandacht te geven. De staljongens doopten hem om in "Big Red", wat "Grote Rode" betekent. Die naam zou hij zijn hele leven houden.

Naast de stal van Samuel Riddle was ook een andere renstal, en het was een gewoonte dat de jonge paarden in de herfst tegen elkaar zouden lopen. Man o' War moest tegen Golden Broom lopen, een vale hengst, en een grote favoriet. Iedereen dacht dat Golden Broom die plompe Man o' War wel zou verslaan. En dat dééd hij. Man o' War bleef ver achter.
Man o' War ging naar de winterstal. Zolang het zo koud was, hoefde hij niet te lopen. Het liefste wat hij deed was eten. Hij schrokte zijn eten zo snel op, dat hij met een bit in moest eten, zodat hij het eten niet zo snel naar binnen kon schrokken.
In de winter groeide Man o' War geweldig. Het werd een enorme tweejarige hengst, met krachtige spieren. Iedere dag werd Man o' War sneller en vuriger. Hij rende net zo graag als hij at. Degene die hem bereed hoefde alleen in het zadel te zitten.

In de lente van 1919 werd Man o' War getest tijdens een trainingswedstrijd op de Pimlicobaan. Hij startte te laat en bleef achter. Iedereen dacht dat hij volkomen kansloos was, maar daar was niets waar. Na 200 meter was hij alle paarden voorbij. Iedereen was verbijsterd. In een paar seconden had hij de paarden achter zich gelaten! Het was een onvergetelijk schouwspel!

Man o' War werd één van de vurigste paarden in de geschiedenis van de renpaarden. Hij moest nog leren starten, als hij dat kon was hij echt onverslaanbaar. Vaak vertraagde hij de start. Eén vertraagde hij zelfs 12 minuten!
Op 6 juni startte hij op zijn eerste wedstrijd. Op de baan "Belmont Park" bij New York racete hij, en de eerste prijs was 500 dollar. Niemand geloofde in hem, hij moest starten tegen allerlei goede paarden: American Boy, Devil-Dog, Gladiator, Lady Brighton, Neddam en Retreive. Maar Man o' War won met met zes lengtes voorsprong!
Drie dagen startte hij in "Keene Memorial. De eerste prijs was nu hoger, 4200 dollar. Man o' War won, deze keer met drie lengtes voorsprong.
Twee weken later won hij alwéér, op een baan op Jamaica, en daarna op de Aqueduct baan in New York. En bij de "Tremont Stakes" won hij alweer, alle paarden waren volkomen kansloos! En nadat hij op de baan van "United States Hotel Stakes" had gewonnen, met een prijs van 7600 dollar, praatte iedereen over Man o' War. Maar liefst zes keer achter elkaar had hij een ren gewonnen, iets wat niet iedere dag voorkwam.

Op stal was Man o' War rustig en mak, maar zodra hij buiten kwam werd hij een wilde en vurige hengst. Toen de Jockey Johny Loftus een trainingsrondje wilde rijden, vloog Man o' War weg. Hij was niet meer te houden, en rende in 47 seconden 800 meter. En het wereldrecord stond op 46.2!
Bijna niemand geloofde nog dat Man o' War te verslaan was.
Op 13 Augustus zou hij racen tegen Golden Broom en Upset, twee goede paarden. Upset was ook een van de grote kanshebbers. Man o' War was wilder dan ooit, en toen het startschot kwam, steigerde hij. Man o' War raakte achter. Hij kon er niet langs. Pas toen er nog maar een paar honderd meter te gaan waren, kon hij naar voren komen. Man o' War moest verschrikkelijk hard rennen, maar hij haalde alle paarden in. Alleen Upset moest nog ingehaald worden. Met een geweldig hoog tempo racete hij naar voren. Nog een paar meter... Maar helaas. Upset had hem verslagen! Het was de eerste en de laatste keer dat Man o' War niet won. Over deze ren wordt nu nog gepraat.

Man o' War won alle races waar hij startte. Iedereen wilden hem zien, en de politie moest de mensen zelfs op afstand houden, omdat iedereen plukken manen en staart mee wilde nemen.
Man o' War was verschrikkelijk snel, alle paarden hadden geen kans tegen hem. Eén keer won hij zelfs met 100 lengtes!
De dag voor zijn laatste ren liep Man o' War een trainingsrondje van 400 meter in 20.4 seconden. Dat is 70 kilometer per uur! Het was sneller dan een paard ooit heeft gelopen. Hij had het wereldrecord verbroken, en nog steeds heeft geen enkel ander paard dit gehaald!

Met zijn vierde jaar ging Man o' War met pensioen. Hij was zó vurig, en hij had ook al enorme inspanningen geleverd. Bovendien kon hij als een goede dekhengst worden ingezet..
Man o' War kreeg een gelukkige oude dag. Hij hoefde niet meer te racen, en deed niets liever dan eten. Zijn gewicht nam toe van 450 tot 600 kilo. Al was Man o' War met pensioen, hij deed niets liever dan door de wei galopperen en spelen met de honden van de boerderij. Man o' War kreeg een stal van 6 x 6 meter, en de stalbedekking was een 3 decimeter dikke laag stro. Drie keer per dag kreeg hij eten, om 5 uur 11 uur en 16 uur kreeg hij eten, drie liter zware haver, hooi van rode klaver, groenvoer, en Timotee gras, dat speciaal voor hem was geïmporteerd uit Michigan.

En op 1 november 1947 stierf Man o' War toen hij 29 jaar was. Hij heeft zijn geliefde geboorteplaats Kentucky nooit verlaten. Hij werd begraven op Faraway, de stal waar hij woonde. Hij lag begraven in de wei waar hij zijn laatste gelukkige jaren leefde. In 1970 is zijn graf verplaatst naar het Kentucky Horse Park, waar een gigantisch groot bronzen beeld op staat, dat zó echt lijkt, dat het lijkt alsof Man o' War er zelf staat...
Onbeweeglijk, met gespitste oren en een dromerige blik, kijkend naar de blauwe hemel van Kentucky, waar hij is geboren.