Engels Volbloed - ex-volbloed / ex-renpaard

Engels Volbloed - ex-volbloed / ex-renpaard


Ex-Renpaarden

Een moeilijk onderwerp in de wereld van de rensport vormen de ex-renpaarden. Voor de rensport zelf is het een groot voordeel dat de Volbloed alleen met dat doel is gefokt al die tijd, voor de paarden kan het een groot nadeel betekenen. Zo is het bekend dat in Amerika enorme aantallen ex-renpaarden aan de slager zijn overgeleverd, wanneer zij om de een of andere reden niet meer kunnen rennen. Gelukkig zijn er nu ook adoptieprogramma's daar en mensen die zich beroepshalve bezighouden met het omscholen van deze paarden.



Wat speelt mee bij een eventuele aanschaf van een ex-renpaard?

Er zijn een aantal factoren die het voor een ex-renpaard er niet gemakkelijker op maken om een nieuw tehuis te vinden. Veel mensen willen in de eerste plaats geen Volbloed, laat staan een paard dat als renpaard op de baan heeft gelopen. En als je er zo over denkt, is het ook maar beter om inderdaad geen Volbloed aan te schaffen.

Ten tweede hebben deze paarden een geschiedenis. Om te zorgen dat een paard goed terecht komt, zal degene die het paard verkoopt eerlijk moeten zijn. Vaak mogen paarden vanwege een of andere fysieke reden niet meer rennen, een reden die ze misschien ook zal belemmeren bij ander werk. Een paard dat een peesblessure heeft gehad, mag nooit meer voluit galopperen, of niet door zware bodem gereden worden of op een kleine volte. Ook zijn er tal van andere redenen waarom een paard niet meer rent, misschien wel omdat het paard niet meer gemotiveerd was. De nieuwe eigenaar moet hiervan weten en er begrip voor kunnen opbrengen om het paard een goed en veilig tehuis te geven.



Als laatste moet de nieuwe baas zich er ter dege van bewust zijn dat Volbloeds een ras apart vormen. Een uurtje per week in de manege gelest hebben, is niet voldoende om een ex-renpaard te kunnen omscholen. Daarnaast mogen ze dan wel in een ver verleden ontstaan zijn uit paarden met Arabisch bloed, Volbloeds lijken in gedrag en karakter absoluut niet op de Arabier. En hoewel veel warmbloedrassen een aardige scheut Volbloed voeren, zijn ook deze paarden niet te vergelijken met de Volbloed.

Renpaarden krijgen een bepaalde training, die in weinig overeenkomt met de training van een rijpaard. Je kan dus niet zomaar op een renpaard stappen en verwachten dat dat paard hetzelfde zal reageren. Renpaarden zijn gewend aan bewegingsvrijheid en vandaaruit moeten ze omgeschoold worden tot rijpaard. Ze zijn niet gewend aan hulpteugels en andere dwangmiddelen. Ze zijn gewend om steun te zoeken op de hand, iets wat we de rijpaarden nou net afleren! En daarbij zijn ze vooral gewend aan veel beweging en snelheid, een afwisselend leven en helemaal geen werk in de kleine ruimte of in een bak. Ze zijn ook gewend dat de ruiter zich aan het karakter van het paard aanpast en zo min mogelijk de strijd op zoekt of confrontaties aan gaat, iets wat bij dressuur en springen niet te vermijden is.



Het meest happy voelen Volbloeds zich dan ook in werk wat bij hun moedige karakter en looplust past, zoals de samengestelde wedstrijdsport, de eventing en endurance. Ook de recreatieruiter die vooral veel afwisselend werk doet en niet bang is van een stevige galop, kan veel plezier beleven aan een Volbloed. Het is mij ook wel opgevallen, dat Volbloeds niet per se lange ritten leuk vinden, dat lijkt toch weer meer iets te zijn voor Arabieren. Volbloeds voelen meestal meer voor de korte, maar hevige krachtsinspanning of werk wat ze spannend en uitdagend vinden.

Van eentonig werk en met name dressuurwerk worden Volbloeds doorgaans ongemotiveerd en gaan niet lekker in hun vel zitten, tenzij je ze daarin weer op een hoog niveau zou kunnen rijden, maar dat is niet veel mensen gegeven.

En natuurlijk zijn er ook Volbloeds die het juist allemaal wel leuk vinden wat ik hierboven heb geschreven, dat ze dat niet leuk vinden.

Weet waar je aan begint, checklist

De conclusie is dat als je belangstelling hebt om een ex-renpaard te kopen, je goed van te voren moet weten waar je aan begint. Liggen jouw interesses op hetzelfde vlak als die van de Volbloed? Heb je genoeg inzicht in hoe je een paard moet omscholen? Heb je de ruimte en durf om veel buiten te rijden? Ben je in staat om ten alle tijde zelf rustig te blijven, ook al is je paard op de een of andere manier van slag? Ben je niet bang van een flinke rengalop?

Heb je dan het paard gevonden, waar je een goed gevoel over hebt, dan is het zaak om zoveel mogelijk van z'n verleden op de renbaan te achterhalen. Heeft het paard blessures gehad of is er een andere reden waarom het dier niet meer rent? Hoe was het paard in de training, is het gewend om alleen naar buiten te gaan?

Volbloeds en papieren

Bij Volbloeds die niet als renpaard worden verkocht, zit nooit een papier. Dit papier moet namelijk bij terugtrekking uit de sport door de eigenaar worden ingeleverd bij het stamboek. Zo kunnen paarden die niet meer mogen rennen, ook nooit meer op de renbaan verschijnen. Het is een maatregel om paarden te beschermen tegen misbruik door malafide eigenaren. Meestal is het wel mogelijk om bij de koop het papier in te zien, voordat het naar het stamboek wordt teruggestuurd.

Het is ook niet mogelijk om de papieren op je naam te laten zetten, dit kan alleen als je je inschrijft als deelnemer bij de Stichting Nederlandse Draf en Rensport, tegen een hoog contributiegeld per jaar en allerlei andere registraties. Wanneer je een Volbloed koopt met als doel dit paard op de renbaan uit te brengen, wordt dit paard vanzelfsprekend wel op je naam gezet.

Heel soms worden wel papieren (illegaal) meegegeven met de paarden, maar omdat het paard toch altijd op naam blijft staan van de laatste eigenaar, zijn de papieren ook dan als eigendomsbewijs waardeloos.

Overigens staat op de papieren de term 'blood typed'. Dit is de methode waarmee wordt vastgesteld in het eerste levensjaar, dat het paard inderdaad van Volbloedouders is en het vervolgens als Volbloed kan worden geregistreerd. Sinds 2001 heeft de Amerikaanse Jockeyclub de DNA-methode in de arm genomen om dit vast te stellen.