American Saddlebred

American Saddlebred

De Saddlebred is een van de betoverendste en liefste paarden ter wereld. Hij heeft prachtige bewegingen, en is erg levendig. De Saddlebred heeft een van de vriendelijkste karakters die een paard kan hebben.
Er zijn maar weinig rassen die zo elegant in de showring zijn als de American Saddlebred. Toch speelt de rijke geschiedenis van dit ras zich ver verwijderd van de showwereld af. Ooit heeft het ras de Kentucky Saddle Horse geheten.

Lichaamsbouw
De Saddlebred heeft een mooie bouw, met een prachtige houding en uitstraling. De hals is lang en elegant, die zeer hoog wordt gedragen. De schoft is hoog, en gaat vloeiend in de rug over.
De schouders zijn lang, en schuin, die bovenaan smal zijn, en naar beneden lopend steeds breder worden, waardoor de ellebogen 'open' zijn. Hierdoor kan de Saddlebred in ruime en vloeiende gangen lopen.
De romp en de rug zijn vrij lang. De rug is ook sterk en recht. De lendenen zijn breed en krachtig, en de achterhand is ook krachtig. Van nature is de staart hoog ingeplant, maar door opereratieve ingrepen is dat effect nog groter.
De benen zijn sterk en krachtig, maar toch fijn gebouwd, en de pijpen zijn lang en schuin. De hoeven zijn hard.
Het hoofd van de Saddlebred is klein en smal, alert en slim. De oren zijn puntig en staan dicht bij elkaar. De ogen hebben een trotse blik, maar kijken ook vriendelijk. Het hoofd heeft een recht profiel, en de neusgaten zijn groot en open. De keelgang is goed gevormd en gewelfd.
De schofthoogte van de Saddlebred ligt tussen de 1.53 en 1.65 meter.
De Saddlebred komt voor in alle effen kleuren. De vacht, manen en staart zijn fijn en zijdeachtig.

Geschiedenis
De Saddlebred werd in de zuidelijke staten, eerst in Kentucky (vandaar de naam Kentucky Saddlebred, de voorloper van de Saddlebred), gefokt tot het een gehoorzaam, verdraagzaam en geduldig werkpaard was.
In die gebieden zaten de plantage-eigenaren vaak van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat op hun paard om toezicht op hun plantages te houden.
Het paard moest gemakkelijke gangen hebben, en ook snel zijn. De galop was niet belangrijk, omdat dat niet zo'n handige gang was voor het werk. Daarom werden er twee extra gangen ontwikkeld. Dat was niet moeilijk, want de voorouders waren ook telgangers en hadden ook een langzame draf. Deze extra gangen die de Saddlebred heeft, heten de 'slow gait' en de 'rack'.
Het duurde tot het einde van de 19e eeuw voordat de Saddle Horse officieël een ras werd. In 1891 werd voor het eerst een poging gedaan om de belangrijkste Saddle Horses in Amerika te registreren. De belangrijkste fokkers stelden een lijst samen van zeventien stamhengsten. Maar in 1902 werd deze lijst alweer terug gebracht tot tien stamhengsten en in 1908 was er nog maar één hengst over. Deze ene hengst, geboren in 1939, heette Denmark, en was een volbloedhengst. Behalve dat Denmark beeldschoon was en een succesvol viermijl renpaard bleek te zijn, was hij gelukkig ook een goede dekhengst.

En verder...
De Saddlebred wordt bijna alleen gefokt voor de speciale Saddlebred-shows. Daar wordt hij aangespannen en onder het zadel getoond. Toch kan hij meer dan dat. Sommige Saddlebreds zijn goede springpaarden.

Er zijn drie types Saddle Horse: het tuigpaard, de Threegaited Saddle Horse (met drie gangen) en de Fivegaited Saddle Horse (met vijf gangen). Het tuigpaard wordt getoond in een licht tuig voor een lichte, vierwielige wagen, terwijl het in een vlotte arbeidsdraf gaat. De Threegaited Saddle Horse wordt getoond in stap, draf en galop. De Fivegaited Saddle Horse kent deze drie gewone gangen ook, maar laat ook nog de telgang (een laterale draf) en de 'Rack' zien. De telgang is een vier-tempo-gang. De Rack lijkt op de telgang, maar gaat veel sneller.
Opvallend is de enorme knieactie. Die wordt nog eens extra verduidelijkt door de lange hoeven, met daaraan verlengstukken en verzwaarde hoefijzers. Ook de van nature hoog gedragen staart wordt extra verduidelijkt. De spieren worden al bij het veulen ingesneden. Net als couperen is dit in bijna alle landen hartstikke verboden! Het resultaat van dit insnijden is dat de staart nóg hoger gedragen wordt. De staart is dan onnatuurlijk stijf. Op stal draagt het paard een staartlepel (riem die onder de staartwortel gaat en die omhoog tilt), waardoor de staart in de goede stand blijft. Zo kan het paard zijn staart niet naar beneden doen, maar hij kan zijn staart niet meer natuurlijk gebruiken. Ook het zadel wat de Saddlebred draagt is apart, het wordt een American Saddle Seat genoemd. De ruiter zit in dit zadel achter het zwaartepunt van het paard, wat natuurlijk helemaal niet fijn voor hem is, en hem nog meer uit evenwicht brengt.
Als dit veranderd, zal de rest van de wereld ook wat meer de Saddlebred gaan gebruiken. De Saddlebred heeft namelijk fantastische kwaliteiten.

Beroemde American Saddlebreds
Er zijn honderden goede Saddlebreds geweest. Hier volgen drie van de allerberoemdste:
- Denmark, geboren in 1839, was eigendom van Samuel Davenport uit Kentucky. Denmark was een kruising van de hengst Hegdeford en de pacermerrie Betsy Harrison, beiden Volbloeden. Hij was de stamvader van een vooraanstaande familie van Saddlebreds en zijn belangrijkste veulen was Gaines Denmark 61.
- Harrison Chief: werd geboren in 1872 en gefokt door J.W. Cromwell uit Kentucky. De voorvaders van Harrison Chief waren Trotters. Harrison Chief was een dominante dekhengst. Zijn nakomelingen hadden opvallende bewegingen, in het tuig en onder het zadel. Hij was de verwekker van de beroemde Bourbon Chief, het eerste paard dat de kwaliteiten van de families van Chief en Denmark verenigde.
- Great Wing Commander: geboren in 1943, zijn eigenaar en fokker was Dodge Stables. Hij was al tijdens zijn leven een legende en werd getraind en geshowd door de weergaloze Earl Teater. In 1946 werd Wing Commander voor het eerst met vijf gangen ingeschreven voor een wedstrijd. Zo begon hij een carrière waarin hij telkens opnieuw kampioen werd. Hij won de World Grand Championship voor vijf gangen in 1948. En dat deed hij elk jaar opnieuw tot 1953, toen hij werd teruggetrokken om te fokken. Maar ook als dominante dekhengst werd hij beroemd, omdat zijn Saddlebred nakomelingen, net als hij, allemaal kampioenen bleken te zijn.

Invloeden Engelse dravers / telgangers, Narragansett Pacer, Canadese Pacer, Morgan, Engelse Volbloed