American Standardbred

American Standardbred

Soort: warmbloed
Herkomst: Verenigde Staten
Ook bekend als: Amerikaanse Draver

Over de Standardbred
De Standardbred is afkomstig uit de VS. Het is één van de snelste dravers ter wereld. De drafsport is zeer populair in de VS sinds de 19e eeuw en hier komen dan ook veel draversrassen vandaan.
De Standardbred dankt zijn naam aan het feit dat hij een bepaalde 'standard' of norm (wat wil zeggen een bepaalde snelheidsnorm) moet behalen om geregistreerd te kunnen worden. Inmiddels is het vermogen van de Standardbred zó veel verder ontwikkeld, dat de tijden voor de mijl per minuut 30% sneller zijn geworden.
Tegenwoordig krijgt de mannelijke Standardbred heel veel aandacht. Dit komt doordat de hengsten groter en aggressiever zijn dan de merries, waardoor ze een stuk sneller zijn. In de 19e eeuw waren het, gek genoeg, voornamelijk de merries die de records braken.

Karakter en verzorging
Het ras beschikt over een groot uithoudingsvermogen en een grote snelheid. Het heeft een moedig, actief en volhardend temperament en een dapper karakter. De Standardbred heeft het vermogen een enorme snelheid te ontwikkelen.











Gebruiksmogelijkheden
Zijn afkomst heeft de Standardbred tot één van 's werelds beste dravers in de drafsport gemaakt. Heel wat Standardbreds kunnen de mijl (1,6 km) afleggen in minder dan 1,55 minuten. De Standardbred is dus een tuig- en renpaard, dat vooral wordt gebruikt in de drafsport. Verder heeft de Standardbred een grote rol gespeeld bij het verbeteren van buitenlandse rassen.
In de Verenigde Staten worden draverijen georganiseerd voor pacers en dravers. Dravers hebben de gewone diagonale draf en pacers de laterale- of telgang, die vaak sneller is dan de draf, omdat het zweefmoment van de pacer een fractie langer dan het zweefmoment in draf. Ze zweven dus iets langer in de lucht. Pacers hebben ook minder de neiging om in galop te vervallen. In de Verenigde Staten gaat de voorkeur vooral uit naar de pacers, terwijl in Europa de dravers populairder zijn. De meeste paarden racen in draf óf telgang. Slechts enkele paarden zijn succesvol in beide. Hoewel men over het algemeen van mening is dat draf natuurlijker is dan telgang (de gang van pacers) hebben veel paarden van nature een aanleg voor telgang. Dit talent wordt extra getraind en ontwikkeld met tuig dat om de voorbenen wordt bevestigd, om te voorkomen dat de paarden in galop vallen.
De paarden die niet goed genoeg zijn voor de baan, zijn prima rijpaarden, en met name in de endurancesport. Het zijn goede paarden voor de samengestelde wedstrijdsport zijn, hoewel niet zo snel als de Engelse Volbloed.

Geschiedenis
Eerst was de Morgan het paard bij uitstek voor de draverij. Tot de achtiende eeuw. In 1788 werd de bekende Engelse Volbloed Messenger xx geïmporteerd naar Philadelphia. Deze hengst stamde weer af van de belangrijke hengsten Blaze, van het Norfolk Trotter-type en vader van de beroemde Norfolk Trotter stamvader Old Shales. Ook Sampson kwam voor in de stamboom van Messenger. Deze hengst heeft zijn stempel gedrukt op alle dravers- en pacerrassen. Uit de Volbloed Messenger en een Norfolk Trotter-merrie werd Hambletonian 10 geboren. De Morgan viel al snel uit de gratie.
Hambletonian 10 heeft zich bewezen als een uitstekende fokhengst die uiteindelijk een hele familie gerenomeerde wedstrijddravers heeft geproduceerd. Ongeveer 90% van alle Standardbreds zijn terug te voeren tot een van de vier zonen van Hambletonian 10: George Wilkes, Dictator, Happy Medium en Electioneer.
In 1879 werd de naam Standardbred voor het eerst gebruikt. In dit jaar werd ook vastgesteld dat een paard een mijl (1,6 km) in 2 minuten en 30 seconden moest afleggen. Wanneer een paard hier tot in staat was, mocht hij worden opgenomen in het stamboek. Tegenwoordig is de stamboom alleen nog van belang. De maximale tijd die een twee-jarige tegenwoordig mag lopen bedraagt twee minuten en twintig seconden, voor drie-jarigen is dit twee minuten en vijftien seconden. Vandaag de dag kunnen paarden veel sneller lopen, deels door de verbetering van de baan, tuig, sulky en deels door de selectieve fokkerij. Dat tegenwoordig de snelheid van dravers en pacers aanzienlijk hoger ligt dan vroeger, is wel duidelijk. Zo meldt de New York Commercial Advertiser op 11 juni 1806 het volgende: "Harddraven - Gistermiddag werd op de renbaan van Haerlem de afstand van een mijl in twee minuten en 59 seconden gelopen door een paard uit New Haven, Yankey genaamd. Deze snelheid is in dit land nog niet eerder gehaald, evenmin als een vergelijkbare tijd." Niatross brak in 1980 het record: een mijl in 1 minuut en 49 seconden.

Exterieur
De Standardbred vertoont veel overeenkomsten met zijn voorganger, de Engels Volbloed. Hij is echter niet zo hoog als zijn voorganger; zijn stokmaat is ongeveer 1.58 m. De Standardbred heeft een robuuste bouw en maakt een onverschrokken indruk. De lichaamsbouw loopt per exemplaar min of meer uiteen, omdat ze vooral op snelheid worden gefokt.
Hoofd en hals: Het hoofd van de Standardbred is robuust, maar minder elegant dan dat van de Engelse Volbloed. Daarentegen straalt het vertrouwen uit. De hals is midelgroot. De Standardbreds die op de baan worden uitgebracht hebben grote, beweeglijke neusgaten. Deze hebben ze nodig om zo effectief mogelijk adem te kunnen halen op hoge snelheden.
Lichaam: De schouderpartij is krachtig ontwikkeld en staat perfect in verhouding tot de hals. De vrij scherp getekende schoft kan lager zitten dan het kruis (overbouwd). Bij rijpaarden is dit niet gewenst, bij de Standardbred is het een raskenmerk. De rug is langer dan bij de Volbloed en ziet er ook minder welgevormd en elegant uit. De romp is diep en mooi rond. De borst is breed en gespierd. De achterhand is uitermate krachtig ontwikkeld en zorgt voor maximale voorwaartse stuwkracht. De lendenen zijn breed en de achterhand loopt iets schuin af naar de achterhand.
Benen en hoeven: De benen zijn relatief kort, en keihard. Vooral de dijbenen zijn uitzonderlijk goed ontwikkeld. De hoeven zijn uitstekend, en zorgen voor een onwankelbare gang. Dit is van groot belang om zonder blessures te kunnen draven in wedstrijden. De gewrichten zijn groot en sterk. De pezen zijn goed te zien, en de pijpen kort.
Kleur: De Standardbred is altijd effen gekleurd, meestal bruin, zwart of voskleurig. Schimmels komen maar zelden voor.
Stokmaat: De stokmaat bedraagt gemiddeld 1,58 m.

Invloeden Engelse Volbloed Norfolk Trotter Morgan