IJslands Paard

IJslands Paard

IJslandse paarden stammen rechtstreeks af van het Europese oerpaard. Vanaf 800 na Chr. treft men deze paarden aan op IJsland. De Vikingen namen n.l. paarden mee van de Engelse eilanden en uit west Noorwegen.
In de strenge en harde winters stierven veel van deze paarden, waardoor alleen de sterkste overleefden. Onderzoek bewijst dat het ijslandse paard vrijwel identiek is aan die Vikingpaarden. Rond 1100 wordt door het IJslandse bestuur een invoerverbod voor paarden ingelast wat het IJslands paard het enigste ras maakt zonder invoeging van enig ander bloed in de afgelopen 900 jaar. Deze maatregelen hebben er o.a. voor gezorgd dat de gangen, tölt en telgang, bewaard zijn gebleven.



Verschijning

IJslanders zijn kleine, compacte sterke paardjes van het ponytype. Ze zijn over het algemeen sterk genoeg om een volwassene te dragen. De schoftmaat meet meestal tussen 1.30m en 1.45m.
Meestal hebben ze vrij dikke manen en staart en in de winter een enorme wollige wintervacht.
Bijna alle kleuren komen bij deze paardjes voor.
Van vos en bruin tot aan bont, isabel, wildkleuren en zilverappel (zie foto onderaan).
IJslanders hebben een langzame ontwikkeling en kunnen pas volledig ingereden worden vanaf vijf jaar. Het geduld op te brengen voor je een IJslander gaat rijden loont zich wel; ze kunnen namelijk erg oud worden en paarden van 25 + die nog normaal gereden worden zijn geen uitzondering.
In verhouding tot andere (warmbloedige) rassen lijken er onder de IJslanders veel paarden aan 'Zomereczeem' te leiden. Dit is dan ook zeker iets om rekening mee te houden bij de aanschaf/keuze van een paard.


Aard
Over het algemeen zijn IJslanders zeer sociaal naar andere paarden en mensen.
Ze lijken soms wat introvert en ongeïnteresseerd totdat ze een zadel op hebben !
In omgang zijn ze meestal erg ongecompliceerd en vriendelijk.
Het z.g.n. 'ijslandse vuur' laat zich onder het zadel vaak zien in de vorm van een grote voorwaarste drang en looplust en zoals een 'pony' betaamt ook een redelijke eigenwijsheid.


Gangen
Buiten de drie basisgangen 'stap', 'draf' en 'galop' hebben de Ijslandse paarden nog één of twee andere gangen. Men spreekt dan ook van een vierganger of een vijfganger.
(zie ook de filmpjes van de IJslanders in beweging)
De vierde gang is tölt en veel paarden hebben daarnaast nog het vermogen om te kunnen telgangen. Fokdoel is een viertakt tölt in verschillende tempi (IJslanders kunnen, mits goed getraind, veelal een hoog tempo halen in tölt) en een zeer snelle rentelgang.
Deze rentelgang (laterale beweging) kan een paard niet lang volhouden en alleen op een recht stuk maar ze kunnen dan ook zeer hoge snelheden bereiken.
Een langzame telgang (schweinepass) is niet gewenst en leidt tot/is gevolg van stijfheid.