IJslander

IJslander

Oorsprong: De IJslander is een opvallende
verschijning. Zo bezit het dier geen drie,
maar vier en soms zelfs vijf gangen. In de
tölt richt de IJslander zich van voren op en
brengt een deel van zijn gewicht naar de
achterhand. De beenzetting is gelijk aan die
in de stap, alleen ligt het tempo veel hoger,
tot zelfs aan dat van een flinke galop toe!
Doordat de gang geen zweefmoment kent,
kan de ruiter bijzonder stil blijven zitten.


De telgang is een soepele laterale gang. In zijn moederland wordt de IJslander al zo'n
duizend jaar raszuiver gefokt. Zijn verre voorouders zijn indertijd met de eerste
Noorse immigranten op IJsland terechtgekomen. Vanwege de gebrekkige infra-
structuur is het kleine paard er eeuwenlang als trek-, last- en rijdier gebruikt.
Samen met de vaak barre leefomstandigheden vormde dit het paardje tot een
echte krachtpatser.
Gebruik: De IJslander is leergierig en vriendelijk, maar soms ook wat eigenzinnig
en daardoor minder geschikt voor kinderen en beginnende paardenliefhebbers.
Wie goed met dit temperament weet om te gaan, heeft aan de IJslander echter een
veelzijdige en harde werker, zowel onder de man als aangespannen.
Raskenmerken: De schofthoogte van de IJslander varieert tussen de 1.30 en 1.45 m.
Het hoofdje is soms edel, soms wat grof en de hals is kort en stevig.
Het gedrongen lichaam wordt gedragen door stevige benen.
Verzorging: Een gezonde IJslander kan zomer en winter buiten blijven.
Helaas hebben veel IJslanders last van zomereczeem, veroorzaakt door de beten van
kleine mugjes. Zelfs met een intensieve dagelijkse verzorging lukt het meestal maar
gedeeltelijk de jeuk te bestrijden.