LIPIZZANER VERENIGING NEDERLAND

LIPIZZANER VERENIGING NEDERLAND


LIPIZZANER VERENIGING NEDERLAND
In 1977 werd de Werkgroep Lipizzaners Nederland opgericht, als vereniging van eigenaren en liefhebbers van het Lipizzaner paard in Nederland. Deze werkgroep is in 1988 ovengegaan in de Lipizzaner Veneniging Nederland (L.V.N.), die als volwaardige gesprekspartner de belangen voor eigenaars en gebruikers van de Lipizzaner behartigt bij het KWPN. De L.V.N. onganiseert voorts evenementen met Lipizzaners zoals dressuurwedstrijden, demonstraties e.d. Daarnaast probeert zij zo goed mogelijk informatie te verschaffen over Lipizzaners, bij aankopen en bij gebruik. Zij geeft een 2 maandelijks tijdschrift uit, de Reverence. De L.V.N. heeft momenteel 125 Ieden. Secretariaat, Peddemors 23, 7481 DE Haaksbergen, tel.: 053-5724540.

HENGSTENLIJNEN BINNEN HET LIPIZZANER RAS

Het Lipizzaner ras is een van de oudste cultuurpaardenrassen ter wereld. Onder cultuurpaardenras verstaan we een ras, dat geheel door de mens ontwikkeld is. In het jaar 1580 stichtte de Habsburgse adel een eigen stoeterij in het dorpje Lippiza (in de buurt van Triëst) Het doel hiervan was het fokken van een paardentype, dat voorzag in de behoefte en gebruiken van deze Oostenrijkse keizerdynastie in die periode. Het paardenras dat hieruit ontstaan is kennen wij ook nu nog als het Lipizzaner paard.

Geheel naar de eisen van die tijd werd dat een paard van het barokke, Iberische type. Het is dan ook niet verwonderlijk, dat oorspronkelijk deze fokkerij gebaseerd was op Spaans bloed, in dit geval gekruist met het kwaliteitsvolle inlandse Karst-paard. Behalve van Spaanse hengsten maakte men gedurende de ontwikkeling en stabilisering van bet ras ook veelvuldig gebruik van paarden, die in het Iberisehe type stonden, maar elders gefokt waren op vergelijkbare (hof)stoeterijen uit geheel Europa. Zo zijn door de eeuwen heen bijvoorbeeld ook veel Napolitaanse, Deense, Kladruber en Duitse paarden gebruikt. In de 19e eeuw is, ook naar toen heersende mode, tevens gebruik gemaakt van orientaals (Arabisch) bloed. Ook op andere (staats- en privé)stoeterijen, die naast het oorspronkelijke Lippiza hebben bijgedragen aan de verdere ontwikkeling van bet ras werd gebruik gemaakt van dit soort bloed.

Daar de Lipizzaner, zoals gezegd, een cultuurpaardenras is, heeft dit tot praktisch gevolg, dat de ontwikkeling van de fokkerij (en dus de opbouw van het ras) volledig terug te vinden is in de stamboekregistratie. Vanafhet eerste begin zijn aan- en verkopen, geboortes, gebruik van dekhengsten en fokmerries bijgehouden in boeken en registers. Helaas zijn de stamboeken uit de eerste twee eeuwen van de fokkerij in de Napoleontische tijd door brand verloren gegaan. Aan- en verkoopregisters uit die tijd zijn echter nog wel in archieven in aanwezig. Alle afstammingsgegevens van de in de hofstoeterij Lippiza zijn gebruikte fokdieren en hun nakomelingen zijn terug te vinden vanaf ±1800 en gaan derhalve terug tot omstreeks 1740.