Konikpaarden in Nederland

Konikpaarden in Nederland

In 1936 is professor Vetulai van de Poolse Universiteit van Proznan begonnen om het tarpanras terug te krijgen. De Poolse regering vorderde alle paarden die op tarpans leken.
Nakomelingen van deze dieren vormen de basis voor de nieuwe poolse tarpan. De direkteur van de dierentuin van Berlijn, Proffessor Lutz Heck is rond 1930 begonnen met het terugkrijgen van het oude tarpanras. In 1960 kwam men uit op een paard dat voldeed aan de beschrijving die men in de dierentuin had.

Deze beide 'resultaten' van het terugfokken zijn in Nederland te vinden.

In 1981 heeft een speciale stichting, de stichting Tarpan, gezorgd dat er een keuze kon worden gemaakt uit paarden in Popiëlno en een aantal natuurgebieden. Er is toen onder andere door Gerben Poortinga een groep paarden uitgezocht die bestond uit drie bloedlijnen en merries die al drachtig van andere bloedlijnen. Deze paarden zijn ter beschikking gesteld aan het Groninger Landschap en aan Staats Bosbeheer.
Kosten van dit eerste transport zijn betaald door het Prins Bernhard Fonds.

Deze eerste dieren werden losgelaten op het terrein van de Ennemaborg (436 ha). Deze kleine groep groeide snel en bestaat nu uit 29 dieren. Er zijn al veel paarden zijn vanuit dit gebied naar andere terreinen overgeplaatst.
Enkele jaren na de eerste konikpaaden in Nederland zijn Jaques Hendriks en Frans Vera opnieuw naar Polen gereist. Daar is voor aanzienlijk hogere prijzen dan eerdere aankopen een flinke groep konikpaarden aangekocht.

Deze paarden vormden de basis voor de kudde in de Oostvaardersplassen.