Beroemde Paarden - Mancha & Gato

Beroemde Paarden - Mancha & Gato


Mancha & Gato

In 1925 besloot een Amerikaanse onderwijzer, A.F. Tschiffely, om een enorme reis te paard te maken - hij wilde van Buenos Aires, hoofdstad van Argentinië, naar de hoofdstad van de Verenigde Staten rijden, Washington.

Tschiffely nam twee paarden mee, Mancha en Gato. Het waren beiden Criollo's, een Argentijns paardenras. Ze waren klein, niet korte benen, korte brede halzen en hadden beiden een ramshoofd. De paarden waren in het wild geboren in Patagonia en waren nog maar net zadelmak toen ze bij Tschiffely kwamen.
Hij werd al snel vriendjes met ze. Mancha was toen 18 en Gato was 16 en de rustigste van de twee.
In april 1925 vertrokken ze. Tschiffiely reed op Gato en nam Mancha als pakpaard mee. Ze wisselden regelmatig. Het eerste gedeelte van de reis voerde over de pampa's, grote kale vlaktes, op weg naar de Andes.
Het drietal trok van Buenos Aires naar Washington. De afstand was 21.330 kilometer! Waarschijnlijk zal dit record niet meer verbeterd worden. De terugreis ging per boot.
Mancha was een Criollo. Hij had een roodachtige vacht met witte vlekken. Mancha is het Spaanse woord voor vlek. Zijn reisgenoot, Gato, had een lichtbruine vacht met donkere strepen. Gato is Spaans voor kat.

OP HET NIPPERTJE
De Andes is een van de meest woeste gebergtes ter wereld. De drie reizigers liepen dan ook zeker gevaar. Op een ongelooflijk ruw, smal bergpad zakte Gato opeens weg! In een oogwenk gleed hij naar beneden in de richting van het ravijn. Nog net op tijd kon Tschiffely hem tegen een boom aan sturen, anders waren ze er allebei geweest.

GEVAAR
Ook de wildernis was niet zonder gevaren. Er liepen luipaarden rond en ze werden aangevallen door reuzenvleermuizen. Tschiffely werd een keer door de bliksem tegen de grond geslagen. De paarden bleven naast hem wachten tot hij weer bij bewustzijn kwam.
Ze gingen verder, riskeerden dagelijks hun leven door over touwbruggen te klimmen. over ravijnen te springen en andere gevaarlijke dingen uit te halen. Ook het weer zat hen niet altijd mee.
Ze waren al bij de Peruaanse kust toen ze nog 180 kilometer door- de Matacaballowoestijn moesten. Matacaballo betekent 'paardenmoordenaar'. Ze kwamen er doorheen en overwonnen ook de Indianenstammen in Equador en de rivieren vol krokodillen in Columbia.
Toen ze eenmaal in Midden Amerika waren, reden ze door Panama naar Costa Rica. Daarna volgden Nicaragua, Honduras, San Salvador, Guatemala en Mexico.

GESTOLEN
In die tijd wemelde het in Mexico van de bandieten en paardendieven. Op een ochtend werd Tschiffely wakker en zag dat Mancha verdwenen was. Hij ging meteen op zoek, maar al snel kwam hij Mancha tegen die met een lasso om zijn hals naar hem toe galoppeerde. Het paard was zelf bij zijn ontvoerders weggelopen!

HET EINDE VAN DE REIS
De reis ging verder langs de grens van de Verenigde Staten. Het verkeer was bij St. Louis, in Missouri zo gevaarlijk dat Tschiffely besloot om Gato achter te laten en met Mancha verder te trekken naar Washington. Met het einddoel in zicht, raakte Mancha gewond doordat een auto hen aanreed. De wonden werden verzorgd op een nabij gelegen boerderij en dapper liep het paard verder.
In Washington wachtte hen een geweldige ontvangst. De reis had twee en een half jaar geduurd en er was 21.320 kilometer afgelegd.

WEERZIEN
Tschiffely ging met de beide paarden per boot terug naar Argentinië. Mancha en Gato gingen naar een boerderij en bleven daar de rest van hun leven. Tschiffely schreef een boek over hun avontuur en werd beroemd. Hij ging uiteindelijk terug naar Europa. maar hij vergat zijn paarden nooit. Vijftien jaar later ging Tschiffely terug om zijn paardjes terug te zien. Toen hij vlakbij de wei was, riep hij hun namen. De twee paarden keken onmiddellijk om en renden naar hun oude baasje!

Tschiffely en Mancha met dc burgemeester van het Texaanse San Antonio. Mancha (links) en Gato in 1939. Ze gingen samen terug naar Argentinië en werden heel oud: Gato stierf toen NJ 35 was en Mancha op 40-jarige leeftijd.