Albaniër - Albanian

Albaniër

De Albanese Balkan is een klein paard.
Er zijn twee soorten Albaniërs, de berg en de Myzagea (vlakten).
In de afgelopen jaren hebben kruising tussen de twee soorten plaats gevonden, daardoor is het onderscheid veel minder duidelijk.
Meestal is de Myzegea groter, rond de 13,2 hands en de berg soort is gemiddeld tussen de 12,2 en 13,2 hands.

De Illyrians, Indo Europeanen, die leefden in het de noordwestelijke deel van de Balkan-schiereiland rond de vijfde eeuw voor Christus, werden als de oude bewoners van deze regio beschouwd.
De Serviërs vestigden er zich in de zeventigste eeuw na Christus en werden verdreven door de Turken in 1386.
Tijdens het Ottomaanse rijk, werd er veel Arabische bloed gekruist met de plaatselijke paarden, die zeer waarschijnlijk bestond uit combinaties van Tarpan, Turkmenian en Mongoolse paarden.

De Albanese staat bekend om zijn vrij makkelijke beweeglijkheid over moeilijk terrein.
Ze zijn resistent tegen ziektes en hebben een ongelooflijk uithoudingsvermogen.
In het verleden werden deze paarden gebruikt voor het paardrijden, als pakpony en voor agrarische doeleinden.
Vroeg in de jaren 1990, zijn maatregelen genomen ter bevordering, uitbreiding en verbetering van het aantal Albanese paarden, zodat ze geschikt zijn voor de landbouw.
De verbeterde Albanezen zijn geconcentreerd in grote fok-centra zoals Zootechnic Station in Shkodra en bij enkele gespecialiseerde bedrijven waar hengsten worden geproduceerd voor de verbetering van de lokale paarden.
Sinds het jaar 1980 is er een ongelooflijke toename van het aantal paarden in Albanië.
De vlakten van Albanië lenen zich er goed voor om lange afstanden te rijden en de Abaniër kan dat met zijn sterke lichaam makkellijk aan.
Veel van hen hebben een gemakkelijk geteisterde ambling gang.
Ze zijn zeer winterharde en efficiënte paarden en worden vaak gebruikt licht trekwerk.

Raszuivere Arabieren, Nonius en Haflingers, worden gekruist met de inheemse Albanese paarden hierdoor hoopt men dat het ras zich verbeterd, maar hierdoor komen er ook verschillende soorten in opkomst.
De inheemse paard uit Albanië heeft enkele nadelen in kwaliteit.
De bevolking wil een paard van grotere omvang voor het verrichten van agrarische werkzaamheden.
Kruising met, met name de Haflinger, veranderen de Albaniër tot een paard met meer capaciteiten en hierdoor nog meer geschikt om in de heuvelachtige streken van het land te kunnen werken.

De plaatselijke naam voor de Albanese paard is de Race Locale Albanaise.
Hun vacht is vaak zwart, bruin, grijs of kastanje, en ze zijn ongeveer 15 tot 15,3 hands hoog.
Ze zijn vergelijkbaar met de Hucul pony.