Abaco Wild Horse

Abaco Wild Horse

De Abaco Wild Horses zijn zeer uniek en mooi.
Ze leven in het wild, op Abaco, een klein gelegen eiland in de Bahama's, maar helaas er werd op ze gejaagden en dreigen nu uit te sterven.
In de jaren 1960, toen Edison Key en Morton Sawyer een operatie opstartte om de Abaco te behouden, waren er slechts drie Abaco's over.
Dat waren: een bonte hengst genaamd Castle, een bruine merrie genaamd Liz met haar merrieveulen genaamd Chauvinist.
De Abaco Wilde paarden hebben een sterke link naar Spaanse voorouders.
Er is vaak gespeculeerd dat deze voorouders Spaanse Berbers zijn.
De paarden die vandaag de dag leven op Abaco, bevinden zich in het gebied van de Bahama Star Farm.
Dit gebied is kleiner geworden sinds de orkaan Floyd, omdat hun reguliere paden zijn geblokkeerd door omgevallen bomen.
Al hoewel de paarden nu een kleiner gebied kunnen beweiden op de boerderij, de vegetatie is rijkelijk, dit leid tot vele problemen.
Een groot aantal van de paarden hebben laminitis, en velen zijn zwaarlijvig.
Dit door veel eten en weinig beweging.
Door de orkaan Floyd zijn er weinig veulens geboren en die geboren werden hebben het niet overleefd.
Er zijn slechts zestien van deze paarden over, dit heeft geleid dat er een alarm is afgeroepen in de hoop dat mensen zich gaan inzetten om deze wilde paarden te behouden.

Voor eeuwn is Abaco Island een thuis voor deze wilde paarden.
Tijdens de Amerikaanse Revolutie hebben vele getrouwe Britse mensen de Abaco naar de Caribische eilanden verplaatst.
Enkele decennia later, hebben inwoners van het Caribisch gebied vele bomen omgehakt en daardoor konden de paarden niet overleven.
Als dit niet gebeurt was, dan bestond de Abaco Wild Horses misschien wel uit een grote groep, van zo'n 200 paarden sterk.
Dan liepen er nu pinto's, bruine, en roodbonte paarden vrij rond door duizenden hectaren bos.

Tot het jaar 1998 hun herkomst bleef onduidelijk.
De getrouwe Britse mensen verliet het eiland, na hun mislukte poging tot kolonisatie, de paarden werden los achtergelaten.
Het bomen kappen is gewoon door gegaan.

Uit DNA-tests die zijn gedaan op deze paarden is gebleken dat zij voor 99% zuiver zijn en dit al meer dan 250 jaar.
Het is verwonderlijk dat deze gedomesticeerde paarden overleefden, want als je het eiland bekijkt vanuit de lucht, dan denk je dat het eiland niet geschikt is voor
paarden, desondanks overleven ze er.

Ze hebben een stevig lichaam met sterke benen en lange, mooie golvende manen en staarten.
De paarden hebben veel ruimte om te grazen, en ze groeien goed.
Af en toe gaat er een paard dood, maar dat is dan, omdat mensen de paarden vangen om in te zetten voor werk op de suiker-rietmolen.


In de jaren 1960 begonnen jagers ferquent beren te schieten.
Dit deden ze op paarden en met honden.
Hierdoor zijn er veel paarden vertrapt en gesneuveld.

In 1997 daalde het aantal paarden van 30 tot een miezerige 16.
In 1998 stond het aantal op 21, door de komst van veulens.